ท่าทีของนายกฯ ไทยในกรณีเขมร

ท่าที่นอบน้อมเกินจำเป็นของนายกรัฐมนตรีไทยต่ออดีตนายก รมต.เขมรอย่างสมเด็จฮุน เซนนั้นคงจะทำให้คนไทยจำนวนไม่น้อยที่มีเลือดรักชาติมีอารมณ์ร้อนปุด ๆ ไปด้วย

แล้วท่าทีของคณะกรรมาธิการทหารและความมั่นคงของรัฐ วุฒิสภา ที่ออกมาแสดงความต่อต้านรัฐบาลอย่างเปิดเผยเป็นที่เข้าใจกันได้ดีว่าการแสดงความอ่อนน้อมถ่อมตนผิดที่ผิดเวลาอย่างยิ่งนั้นมีต้นทุนมากเพียงใด

แม้กระทั่งสื่อมวลชนไทยจำนวนไม่น้อยก็แสดงความผิดหวังต่อกรณีดังกล่าว และหันมาชื่นชมแม่ทัพภาคสองจนถึงขั้นลืมคิดถึงข้อจำกัดของรัฐบาลไทยในสถานการณ์เฉพาะหน้า

วันนี้ผู้เขียนขอแก้ต่างให้รัฐบาล เพื่อไม่ให้เรื่องเลยเถิดถึงขั้นนำมาเป็นข้ออ้างล้มรัฐบาล เพราะว่าข้อจำกัดของรัฐบาลไทยในกรณีความสัมพันธ์ของไทยกับกัมพูชานั้นนางสาวแพทองธารจำต้องเล่นบทบาทเอาน้ำเย็นเข้าลูบต่อสมเด็จฮุน เซน ซึ่งอ้างเหตุผลเรื่องชาตินิยมเข้ามาในเกมการเมืองระหว่างประเทศอันเป็นงานถนัดของเขา

หากจะให้ความเป็นธรรมต่อนายกรัฐมนตรีไทย จากบทสนทนาในคลิปที่ถูกเผยแพร่ออกมา ถือว่าไทยไม่ได้เสียผลประโยชน์อะไรนอกจากการเสียหน้าของคนไทยทั้งประเทศที่อยากจะเห็นนายกรัฐมนตรีแสดงความแข็งกร้าวมากกว่านี้

การที่นางสาวแพทองธารต้องใช้ไม้อ่อนในการเจรจากับฮุน เซน เพราะไทยมีสิ่งที่ต้องการมากกว่าเรื่องเขตแดนอันเป็นปัญหาเก่าที่ฝรั่งเศสสร้างไว้ตั้งแต่สมัยล่าอาณานิคมซึ่งเป็นเรื่องซับซ้อนยาวนาน นั่นคือต้องการให้คณะกรรมการร่วมเรื่องเขตแดน (JBC ) พิจารณาเรื่องน้ำมันในอ่าวไทย ซึ่งผลประโยชน์จะตกกับฝ่ายไทยมากกว่าโดย บริษัท ปตท. สำรวจและผลิตปิโตรเลียม จำกัด (มหาชน) จะได้รับผลประโยชน์มหาศาลในการขุดเจาะและสำรวจน้ำมันในเขตที่เชื่อว่ามีปริมาณสำรองน้ำมันและก๊าซธรรมชาติมหาศาล

ความสำคัญและความจำเป็นทางด้านพลังงาน อาจจะผลักดันให้นางสาวแพทองธาร ต้องเล่นบทสวนกระแสสังคม เพราะคณะกรรมการ JBC จะต้องพิจารณาเห็นชอบโครงการสำรวจขุดเจาะน้ำมันในอ่าวไทยด้วย

ท่าทีที่ผ่อนปรนของรัฐบาลไทยนี้หากเปรียบเทียบกับเรื่องราวในหนังสือ The Lexus  and The Olive  Trees ของโทมาส ฟรีดแมนว่าด้วยกลยุทธของค่ายรถยนต์โตโยต้าที่เน้นนวัตกรรมและการตลาดเข้ามาแย่งยอดขายรถยนต์จากค่ายใหญ่อย่างเมอร์ซิเดสเบนซ์โดยเปรียบเทียบกับการทะเลาะวิวาทของพวกยิวและอาหรับที่แย่งสิทธิ์บนพื้นที่เล็ก ๆ ที่ยืดเยื้อยาวนานนับพันกว่าปีอย่างไร้ประโยชน์แล้วจะเห็นถึงกลยุทธ์ของรัฐบาลไทยแม้จะเสี่ยงต่อการถูกเข้าใจผิดใหญ่โตก็ตาม

ความเสี่ยงดังกล่าวจะลดลงได้อยู่ที่กลยุทธ์ในการสื่อสารของรัฐบาลไทยเป็นสำคัญ และอยู่ที่ความเข้าใจของประชาชนต่อนโยบายของรัฐบาล

วิษณุ โชลิตกุล