พลวัต - Page 109 of 146 - ข่าวหุ้นธุรกิจออนไลน์

พลวัตปี 2017 : วิษณุ โชลิตกุล โดยฐานะและตำแหน่งงาน นายสุวิชญ โรจนวานิช ผู้อำนวยการสำนักงานเศรษฐกิจการคลัง (สศค.) คงไม่ได้ออกมาแถลงข่าววิพากษ์นโยบายการเงินของธนาคารแห่งประเทศไทยเมื่อวานนี้ชนิด “โยกเสาศักดิ์สิทธิ์” โดยพลการ ตามประสานักวิชาการ “ร้อนวิชา” แบบนอกคอกของกระทรวงการคลังเป็นแน่แท้ หากไม่มีสัญญาณไฟเขียวให้กระทำได้ในฐานะ “ลิ่วล้อ” การออกมาวิพากษ์ชนิดเปิดหน้าชนดังกล่าว นายสุวิทย์ระบุว่า เกิดขึ้นเพื่อโหมโรง ก่อนจะมีการลงนามระหว่างนายอภิศักดิ์ ตันติวรวงศ์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง กับ นายวิรไท สันติประภพ ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย ภายในปีนี้ ว่าด้วยกรอบเป้าหมายเงินเฟ้อ ทำไมต้องวิพากษ์ก่อนลงนาม คำตอบคือ เพื่อสร้างอำนาจต่อรอง ...ไม่เป็นอย่างอื่น ตามกระบวนการทางกฎหมาย การออกนโยบายการเงินแบบกำหนดกรอบเป้าหมายเงินเฟ้อ หรือ Inflation-Targeting Monetary Policy ที่ประเทศไทยใช้มานาน 17 ปี นับตั้งแต่ปี 2543 หลังวิกฤตต้มยำกุ้งเป็นต้นมา ระบุว่า ให้มีการกำหนดเป้าหมายของนโยบายการเงินประจำปี โดยคณะกรรมการนโยบายการเงิน หรือ กนง. ทำความตกลงร่วมกับรัฐมนตรีคลัง ก่อนที่รัฐมนตรีจะนำเสนอเป้าหมายที่ตกลงร่วมต่อคณะรัฐมนตรีเพื่อพิจารณาอนุมัติ หลายปีมานี้ คณะรัฐมนตรีไทยทุกชุด ได้อนุมัติให้ใช้อัตราเงินเฟ้อทั่วไปเฉลี่ยรายปีที่ร้อยละ 2.5 ± 1.5 (หมายความว่า 2.5% บวก/ลบ 1.5% ) เป็นเป้าหมายนโยบายการเงินประจำปี และระยะปานกลางมาโดยตลอด โดยอ้างว่าเป็นระดับที่ใกล้เคียงกับเป้าหมายของกลุ่มประเทศกำลังพัฒนาที่ดำเนินนโยบายการเงินเช่นเดียวกัน เพื่อเป้าหมาย “ยิงกระสุนนัดเดียวได้นกหลายตัว” ได้แก่ 1) ช่วยรักษาความสามารถในการแข่งขันด้านราคาของประเทศ 2) สามารถยึดเหนี่ยวการคาดการณ์เงินเฟ้อของสาธารณชนได้ดี 3) ช่วยให้การดำเนินนโยบายการเงินสามารถบรรลุเป้าหมายของเสถียรภาพราคา การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและเสถียรภาพการเงินได้พร้อมกันอย่างมีประสิทธิภาพ เพื่อให้เข้าใจชัดเจน นโยบายการเงินของธนาคารกลางชาติทุนนิยมต่างๆ ในโลกระยะ 50 ปีที่ผ่านมา มีเพียงแค่ 3 แนวทางเท่านั้นคือ - นโยบายการเงินที่ไม่กำหนดเป้าหมายอะไรเลย ไม่มีการประกาศตัวเลขของเป้าหมายให้ประชาชนทราบ มีเพียงแค่ความเชื่อมั่นในตัวของธนาคารกลางที่เป็น “คุณพ่อรู้ดี” ในการสื่อสารให้ประชาชนเข้าใจนโยบายการเงิน ซึ่งมีข้อเสียที่เด่นคือ อาจทำให้เกิดความไม่โปร่งใสในการใช้นโยบายได้ แม้จะมีข้อดี ที่ธนาคารกลางมีอิสระจากการครอบงำของรัฐบาลหรือฝ่ายการเมือง -นโยบายการเงินแบบกำหนดกรอบเป้าหมายอัตราแลกเปลี่ยน หรือ Exchange Rate-Targeting Monetary Policy ใช้อัตราแลกเปลี่ยนเป็นเป้าหมายในการส่งผ่านนโยบายการเงิน ซึ่งมีด้วยกัน 2 แบบ คือ ก.กำหนดอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ (Fixed Exchange Rate) เช่น ฮ่องกง และประเทศในกลุ่มผู้ค้าน้ำมัน และ ข. กำหนดอัตราแลกเปลี่ยนแบบลอยตัวแต่ใช้นโยบายการเงินดูแลอัตราแลกเปลี่ยนให้อยู่ในระดับที่เหมาะสม (Managed Float Exchange Rate) เช่น สิงคโปร์ เป็นต้น มีข้อดีคือ ดูแลระดับราคาสินค้าที่มีการค้าขายระหว่างประเทศได้โดยตรง ผู้ส่งออกและผู้นำเข้าไม่ได้รับผลกระทบจากความผันผวนจากอัตราแลกเปลี่ยน แต่ก็มีข้อเสียคือ มีความเสี่ยงจากการถูกโจมตีค่าเงิน -นโยบายการเงินภายใต้กรอบเป้าหมายเงินเฟ้อ (มักจะตามมาด้วยการเติมคำว่า แบบยืดหยุ่น เข้าไป กลายเป็น Flexible Inflation-Targeting Monetary Policy) ซึ่งเป็นแนวทางเดียวกับที่ธนาคารกลางทั่วโลกใช้กันอย่างแพร่หลายอยู่ในปัจจุบัน มีข้อดีคือ ดูแลเสถียรภาพของระดับราคาโดยตรง ส่วนข้อเสียคือ อาจไม่ได้คำนึงถึงความผันผวนจากอัตราแลกเปลี่ยน ส่งผลให้ระดับราคาอาจได้รับผลกระทบจากสินค้านำเข้าได้ ไม่เหมาะสมกับประเทศที่นำเข้าสินค้าเพื่อการบริโภคในสัดส่วนที่สูง หลายปีมานี้ ธปท.ในฐานะธนาคารกลางมักถูกวิจารณ์รุนแรงจากทางกระทรวงการคลังเสมอว่า นโยบายการเงินแบบใช้กรอบเป้าหมายเงินเฟ้อ กับสถานการณ์ในปัจจุบัน ถือว่าใช้ไม่ได้แล้ว แต่ผู้บริหารของ ธปท.ก็ออกมาปกป้องและยืนกรานท่าทีเดิมว่า กรอบเป้าหมายเงินเฟ้อแบบยืดหยุ่น มีความเหมาะสมต่อเศรษฐกิจไทย เสมือนยาสารพัดนึก “ทากระได ถูกระได” กลางเดือนกันยายนที่ผ่านมา นายอภิศักดิ์ ตันติวรวงศ์ รัฐมนตรีคลัง และนายสมชัย สัจจพงษ์ ปลัดกระทรวงการคลัง เจ้าของทฤษฎี เห็บสยาม ทำการควงแขนออกโรงเรียกร้องให้ ธปท. ลดอัตราดอกเบี้ยนโยบายลง โดยอ้างถึงสถานการณ์ค่าเงินบาทแข็ง จากการที่อัตราดอกเบี้ยนโยบายของไทยทรงตัวอย่างต่อเนื่อง ขณะที่อัตราดอกเบี้ยในตลาดอยู่ในระดับต่ำกว่านานมาก ทำให้เงินเฟ้อในประเทศอยู่ในระดับต่ำและหลุดเป้าหมาย แถมเปิดช่องให้เงินทุนเข้ามาในตลาดตราสารหนี้และตลาดหุ้น คำพูดที่เป็น “หมัดเด็ด” ของปลัดคลังยามนั้นที่ว่า “ที่ผ่านมา แบงก์ชาติปล่อยให้เงินแสนล้านเข้ามาได้อย่างไร จะเอามาสร้างโรงพยาบาลหรือ?" ถูกตอบโต้ทันควันจาก ธปท. ว่าหากปรับลดอัตราดอกเบี้ยนโยบาย เพื่อให้อัตราเงินเฟ้อกลับเข้าสู่กรอบเป้าหมายได้เร็วขึ้น อาจเป็นการเพิ่มความเสี่ยงต่อเสถียรภาพระบบการเงิน ผลลัพธ์คือ เรื่องจบลงด้วยความเงียบ เพราะกระทรวงการคลังจำต้องยอมรับว่า ไม่มีอำนาจใดสั่งการให้ ธปท. ทำตามต้องการได้ เมื่อคนระดับรัฐมนตรีและปลัดกระทรวงคลังไร้น้ำยาในการสั่ง คำถามก็มาถึงว่า คนอย่างนายสุวิชญ แห่ง สศค.ในฐานะ “ลิ่วล้อ” ที่ออกมาชี้แนะให้ ธปท. ลดกรอบเป้าหมายเงินเฟ้อลง รวมทั้งลดดอกเบี้ยนโยบาย และสเปรดมาร์จิ้น (ส่วนต่างกำไรดอกเบี้ยของธนาคารพาณิชย์) จากเดิมที่กำหนดแต่ไม่เคยทำได้ “ทำให้ตัวชี้วัด KPI ของ ธปท.ในข้อนี้ไม่ผ่าน เพราะกรอบเงินเฟ้อไม่เป็นไปตามเป้าหมายมาหลายปี …” ย่อมไม่มีผลทางปฏิบัติ ปฏิบัติการ “ฉี่รดกำแพง” ล่าสุด จึงไม่สามารถคาดหวังว่าจะลดทอนความศักดิ์สิทธิ์ระดับ “ขึ้นหิ้งบูชา” ของกรอบเป้าหมายเงินเฟ้อได้

ลิ่วล้อ ขอฉี่รดกำแพง

ตาบอดคลำช้าง(ครั้งใหม่)

มังกร(เลิก)เร้นกาย

รายงานผู้สอบบัญชี(ฉบับล่า)

ฟันด์โฟลว์ และมายา

หุ้นธรรมาภิบาลไทย

มาตรฐานบัญชียุคดิจิทัล

ความกระตือรือร้นที่ไม่สมเหตุสมผล

สนิมแต่เนื้อในตน

เชื้อชั่วไม่เคยตาย

ความชัดเจน กับตลาดหุ้น

หุ้น กับ การเลือกตั้ง

หมวดหมู่

บริษัท บูรพาทัศน์ (1999) จำกัด